Marta Zwolińska: Czy codzienni użytkownicy miejskiej przestrzeni mają prawo decydować o losie zabytkowych obiektów publicznych, czy powinni zostawić to ekspertom?
Irma Kozina: Większość nie ma takiego prawa. Decyzje o tym, co zmienić, co zachować, a co przebudować, są podejmowane przez jury w wyniku konkursu. Poza tym… głos większości? Nie słyszałam tego głosu. Gdyby ludzi interesowała architektoniczna przestrzeń miasta, nie oglądalibyśmy codziennie pasiastych straganów na miejscu Starej Synagogi przy ulicy Mickiewicza.
Sednem lekceważącego stosunku do dziedzictwa kulturowego, z którego wynika wiele przykrych następstw, są braki edukacyjne, a wręcz niebezpieczna ignorancja wobec sztuki panująca w naszym kraju. Od pierwszych lat szkoły podstawowej plastyka jest „tylko plastyką”, traktowaną z przymrużeniem oka, niepoważnie. Nie ma tradycji kształcenia artystycznego od podstaw, nie uczy się stosunku do przestrzeni, nikt kompetentny nie stara się wyrabiać gustów. Państwo płodzi społeczeństwo ignorantów, a wśród nich rosną m. in. przyszli inwestorzy. Z brakami wiedzy i kultury osobistej nie potrafią docenić ani uszanować ważnych kulturowo dóbr.
Sednem lekceważącego stosunku do dziedzictwa kulturowego, z którego wynika wiele przykrych następstw, są braki edukacyjne, a wręcz niebezpieczna ignorancja wobec sztuki panująca w naszym kraju. Od pierwszych lat szkoły podstawowej plastyka jest „tylko plastyką”, traktowaną z przymrużeniem oka, niepoważnie. Nie ma tradycji kształcenia artystycznego od podstaw, nie uczy się stosunku do przestrzeni, nikt kompetentny nie stara się wyrabiać gustów. Państwo płodzi społeczeństwo ignorantów, a wśród nich rosną m. in. przyszli inwestorzy. Z brakami wiedzy i kultury osobistej nie potrafią docenić ani uszanować ważnych kulturowo dóbr.
